Pochodzenie kotów perskich sięga XVII wieku w Persji – dzisiejszym Iranie. Ludzie następnie wprowadzali je do Europy i Ameryki. Ostatnia aktualizacja: 13 kwietnia 2021. Kot perski jest niewątpliwą rasą wśród kotów domowych ze względu na obfite futro i szeroką, spłaszczoną twarz. Nie znamy dokładnej daty pojawienia się tego

Kot perski to jedna z najbardziej znanych i najlepiej kojarzonych ras na świecie. Mało osób jednak wie, że pierwsze koty perskie wyglądały zupełnie inaczej niż obecnie. Nie miały tak długiej sierści, były szczuplejszej budowy, a także nie miały „spłaszczonych” pyszczków. Pierwsze zapiski o istnieniu rasy zwyczajowo nazywanej perską, pojawiły się w 1521 roku. Podróżnik Nicolas Fabri de Pieresc pod koniec XVI wieku przywiózł z Turcji pierwszych przedstawicieli tej rasy. Były to koty, które obecnie moglibyśmy zakwalifikować bardziej jako tureckie angory niż persy. Stały się one bardzo popularne na dworach, wśród szlachetnie urodzonych osób. Przy rozmnażaniu kotów zwracano szczególną uwagę na uzyskanie możliwie najdłuższych i najdelikatniejszych włosów tworzących sierść. Przez lata wskutek selekcyjnych metod hodowli, a także krzyżówki z kotami egzotycznymi, koty przypominające tureckie angory, zamieniły się w krępej budowy, długowłose persy z płaskimi pyszczkami. Do Polski trafiły w latach 70. XX wieku, największą popularnością cieszyły się w latach 90.

Data aktualizacji: 20-07-2022 Persy to jedne z popularniejszych kotów, które bardzo łatwo rozpoznać po ich wyglądzie. Cechują się stosunkowo długą i delikatną sierścią. Bez wątpienia na uwagę zasługuje również ich spokojny charakter, który doceni każdy, kto chciałby w swoim domu kota, ale obawia się wyrządzonych przez niego szkód. Kot perski jest bardzo spokojny. Osobniki tej rasy cenią sobie także bliskość człowieka. Sprawdź, co jeszcze warto o nich wiedzieć. Kot perski - skąd wzięła się ta rasa? Kot perski po raz pierwszy pojawił się w Europie po 1871 roku. Został pokazany wówczas na wystawie kotów w Londynie. Początkowo rasa ta była uznawana wyłącznie jako odłam doskonale znanego kota, jakim jest angor turecki. Jednak różnice, jakie można zaobserwować pomiędzy poszczególnymi osobnikami były na tyle duże, że kot perski został uznany za osobną rasę. Nazwa wskazuje, że osobnik ten pochodzi z regionów Persji. Natomiast dostępna współcześnie rasa nie ma żadnych powiązań z żyjącymi na tym terenie zwierzętami. Jest też bardzo możliwe, że na przełomie wieków, kot ten zmieniał swój wygląd, czego efekty można podziwiać obecnie. Źródło: Jak wygląda perski kot? Perski kot jest niezwykle charakterystycznym zwierzęciem. Przede wszystkim wyróżnia go średnia wielkość. Tym, na co warto zwrócić uwagę jest także krępa budowa ciała. Łapy w porównaniu do całości korpusu są dość krótkie, podobnie jak jego ogon, który jest bardzo mocny oraz gruby. Jedną z charakterystycznych cech przedstawiciela tego gatunku jest jego głowa — duża i zaokrąglona. Kolejną zauważalną natychmiast cechą persów jest również rosnąca wokół ich głowy kryza, która przypomina tę występującą u lwów. Kot perski krótkowłosy jest odłamem od rasy, hybrydą, gdyż standardowo persy mają długą, dziesięciocentymetrową sierść. Kot perski - charakter zwierzęcia Kot perski cechuje się spokojnym usposobieniem. Zdecydowanie nie przepada on za wspinaniem się po domowym wyposażeniu, zamiast tego woli spacerowanie po podłodze. Persy są łagodne i przyjazne w kontakcie. Przedstawiciele tej rasy uważani są zwierzęta bardzo spokojne, które lubią kontakt z człowiekiem. Jest to idealny wybór dla tych osób, które chciałyby mieć kota, jednak nie wyobrażają sobie sytuacji, w której miałby on skakać po wszystkich meblach w domu i czynić tym samym szkody. Źródło: Jak kot perski reaguje na inne zwierzęta? Perski kot bardzo dobrze odnajduje się w kontaktach z innymi zwierzętami w domu. Może więc dzielić mieszkanie czy dom z innymi kotami, czy psami. Warto jednak pamiętać, że persy preferują ciszę i spokój, dlatego idealnym kompanem dla tego kocura będzie zwierzę o podobnym charakterze. Warto zachować ostrożność podczas pozostawiania persa z małymi zwierzakami bez nadzoru. Pomimo tego, że ma on uśpiony łowczy charakter, zawsze może istnieć pewne ryzyko jego obudzenia. Dla kogo będzie odpowiedni kot perski? Kot perski nie jest typowym kotem o duszy samotnika. Zdecydowanie bardziej od samotnego trybu życia preferuje on kontakt ze swoim opiekunem. Nie jest to zatem dobry wybór dla osób, które często przebywają poza domem. Pers to idealny kompan dla osób, ceniących sobie porządek. Kot nie tylko nie będzie skakał po meblach, ale nie będzie też zainteresowany żadnym innym psoceniem. Jakiej pielęgnacji wymaga kot perski? Perski kot wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Wszystko ze względu na jego długą oraz delikatną sierść. Koty te odznaczają się obfitą warstwą podszerstka, ważne jest więc codzienne czesanie zwierzaka. Rytuał codziennego czesania jest niezwykle istotny, dlatego już od pierwszych chwil w domu, konieczne jest przyzwyczajanie pupila do tej czynności. Dzięki temu nauczy się, że taki zabieg jest czymś naturalnym i nie trzeba się go obawiać. Źródło: Czym żywi się kot perski? Perski kot zaliczany jest przede wszystkim do zwierząt mięsożernych. Mając to na uwadze, przygotowując posiłki dla pupila należy dobrze je komponować. Koty te powinny spożywać głównie mięso oraz podroby wysokiej jakości. Dodatkiem mogą być warzywa. Podawanie persowi niskiej jakości posiłków może być przyczyną wielu chorób jak również ujawnieniu się ukrytych schorzeń. Właściwa dieta tego kota jest konieczna jeżeli chce się, aby pozostał z rodziną jak najdłużej i cieszył się dobrą kondycją. Perski kot - zdrowie i choroby Perski kot jest wyjątkowo narażony na różnego rodzaju schorzenia. Jednym z problemów persów są zatykające się kanaliki łzowe, co wymaga od ich właściciela codziennego ich przecierania. Warto pamiętać, że z uwagi na spokojny tryb życia, koty te mają tendencję do tycia. Ważne jest zatem, aby odpowiednio planować ich dietę i nie przekarmiać ich. Konieczne jest też kontrolowanie dróg oddechowych tych kotów — mogą mieć z nimi problemy, a to przekłada się na problemy zdrowotne z płucami oraz sercem. Kot perski - długość życia Mały kot perski, który zapewnione ma odpowiednie warunki do życia i u którego przestrzega się diety może dożyć nawet kilkunastu lat. Średnio, persy dożywają od 12 do nawet 17 lat. Warto mieć jednak na uwadze, że długość ich życia zależy również od tego czy dany osobnik choruje. Należy więc regularnie chodzić z pupilem na wizyty do lekarza weterynarii - przynajmniej raz w roku. Ile kosztuje kot perski? Koty perskie nie należą do najtańszych. Za małego kociaka trzeba zapłacić od 2500 złotych wzwyż. Szczególnie cenione są osobniki typowo wystawowe, których cena może przekraczać nawet 5 tysięcy złotych. Kot perski miniaturka to jeden z bardziej pożądanych okazów. Z uwagi na jego rzadkość, bardzo trudno jest ustalić konkretną cenę. Zazwyczaj jest to indywidualna kwota podawana przez hodowcę. Źródło: 📍 Jak wygląda kot perski? Perski kot zaliczany jest do ras kotów o średniej wielkości. Jego masa zazwyczaj oscyluje w granicach od 4 do 6 kilogramów. Charakterystyczne w wyglądzie kota jest osadzenie jego głowy na dość krótkiej oraz masywnej szyi. Uwagę przykuwają również oczy — duże i okrągłe, szeroko rozstawione. 📍 Ile żyje kot perski? Zastanawiasz się, jak długo żyje kot perski? Długość życia zwierzaka nie wyróżnia się na tle innych ras. W odpowiednich warunkach może żyć średnio od 12 do 17 lat. 📍 Kot perski - ile kosztuje? Chcesz wiedzieć, ile kosztuje kot perski? Decydując się na tego kota należy liczyć się ze sporym wydatkiem. Zależnie od hodowli oraz pochodzenia, cena za kociaka może zaczynać się od 2,5 tysiąca złotych. Zdecydowanie droższe są koty wystawowe, których cena zaczyna się od 5 tysięcy. 📍 Ile waży kot perski? Perski kot należy do średnich kotów, dlatego jego waga jest stosunkowo umiarkowana. Zależnie od płci osobnika może on osiągać od 4 do nawet 10 kilogramów (w przypadku zwierząt otyłych). Kluczowa jest w tym przypadku sama dieta zwierzęcia.

Szukając odpowiedzi na pytanie ile żyją koty, na pewno chcielibyśmy wiedzieć jakiego wieku dożyli koci rekordziści. Dotychczas najdłużej żyjącym kotem była kotka Creme Puff, która osiągnęła wiek 38 lat. Choć zmarła w roku 2005, dotychczas żaden kot nie pobił jej rekordu, który został zresztą odnotowany w Księdze

Koty perskie zachwycają od dawna swoim stonowanym charakterem i wyróżniają się wyglądem. Nic dziwnego, że są popularne w hodowlach. Jednak dla niektórych osób okazały się niewystarczające. Po co mieć dużego kota, skoro można mieć jego uroczą, pomniejszoną wersję, czyli kota perskiego miniaturowego? To pytanie rodzi jednak kolejne, już mniej emocjonalne, a bardziej racjonalne. Czy to rasa warta twojej uwagi? To zależy. Nie ulega jednak wątpliwości, że zakup takiego pupila może być dość ryzykowny. Dlaczego? Na to pytanie i wiele innych odpowiadamy w naszym artykule! Eksperymenty na rasie, czyli kot perski filiżankowy Kot perski filiżankowy, zwany też kotem perskim miniaturowym, pojawił się w 1995 roku. Bonnie Arnold, amerykańska hodowczyni persów, wyspecjalizowała swoją hodowlę w tworzeniu jak najmniejszych osobników. Wybierała więc najmniejsze maluchy z miotu i krzyżowała je często między sobą. W ten sposób zaczęła uzyskiwać coraz to drobniejsze i mniejsze kocięta. Ważne było jednak to, że Arnold nie chciała tworzyć zwierząt ze schorzeniem karłowatości, a jedynie takie, które są mniejszymi persami. W ten sposób powstały trzy typy: toy persian;pixie;teacup persian, czyli najmniejszy z nich wszystkich. Miniaturyzacja jest przekazywana przez mutacje występującą u samców. Kot perski miniaturka – to nie jest zdrowe dla rasy Koty tej rasy nie są wynikiem zdrowej, naturalnej hodowli. W przeciwieństwie do psów udomowione tygrysy mają silne mechanizmy, które utrudniają mutowanie genów. Aby stworzyć tego typu miniaturki, zwykle należy prowadzić chów wsobny, co oznacza krycie blisko spokrewnionych ze sobą osobników. Tak zwany inbred zmniejsza różnorodność genetyczną i może powodować wiele różnych schorzeń. To sprawia, że wiele osób nie uznaje tego typu działań za moralne. Osoby chcące kupić kotka perskiego powinny zwrócić szczególną uwagę na to, czy w konkretnej linii nie występują wady letalne. Kot perski miniaturowy – czy to odrębna rasa? Choć koty perskie zostały stworzone stosunkowo niedawno, to obecnie często uznawane za odrębną rasę. Wiele zależy jednak od organizacji. Działająca głównie w Ameryce Północnej TICA uznaje je za przedstawicieli ras zmutowanych, ale największa organizacja zajmująca się rasowymi kotami na świecie, czyli FIFe, klasyfikuje je do persów oraz innych ras egzotycznych. Czas pokaże, czy takie zwierzęta, jak pers miniaturowy rzeczywiście zostaną z ludźmi na dłużej. Może jednak okaże się, że gdy minie na nie moda, przestaną być hodowane, choćby przez względy etyczne? Kot perski miniaturowy – czy naprawdę jest tak malutki? Standardowy kot perski waży do 7 kg. Nie jest więc szczególnie duży, ale zalicza się go raczej do średniej wielkości przedstawicieli gatunku, przynajmniej jeśli chodzi o tę konkretną liczbę. Jego zminiaturyzowana dorosła wersja, czyli mały perski kotek, powinna ważyć… do 2,7 kg, z założeniem, że najmniejszy z typów nie może przekraczać 900 g jako dorosły osobnik! Waga poniżej kilograma czyni z tych zwierząt prawdziwych rekordzistów w świecie kotów. To też wyjaśnia ich nazwę. Kociaki tej rasy dosłownie mogą zmieścić się w niewielkiej filiżance! Nie ulega wątpliwości, że właśnie to czyni z kotów perskich stworzenia, które przez wiele osób uważane są za naprawdę słodkie. Widzimisię czy potrzeba? Hodowla ras specjalistycznych Kot perski, dzięki dużej populacji i naturalnemu pochodzeniu, jest zwierzęciem stosunkowo zdrowym. Nic dziwnego, że przedstawiciele tej rasy żyją średnio do 17 lat. Sprawa ma się nieco inaczej w przypadku kota perskiego miniaturowego. Warto zauważyć, że wiele współczesnych ras powstaje nie ze względu na większą użytkowość i liczą się walory estetyczne. Z tego powodu pojawia się kwestia etyki ich hodowli. Czy doprowadzanie do cierpienia zwierząt tylko po to, by móc cieszyć się najmniejszym kotem świata jest moralnie uzasadnione? Na to pytanie musi jednak odpowiedzieć sobie każdy, kto przyczynia się do ich rozmnażania. Kot perski cieszy się naprawdę sporą popularnością! Czy miniaturowa odmiana również? W 2008 roku koty perskie były jedną z najpopularniejszych ras w USA. Obecnie ich populacja nieco się zmniejszyła, ale to nie oznacza, że jest ich mało. W 2012 roku były z kolei 6. najpopularniejszą rasą w Wielkiej Brytanii. Zdobycie kota persa wcale nie jest trudne, ale nie da się ukryć, że w Polsce ich zminiaturyzowane wersje są bardzo trudno dostępne. Jeśli więc zależy ci na tym, by kupić kota perskiego miniaturowego, koniecznie rozglądaj się za zagranicznymi hodowcami. Takie utrudnienia sprawiają jednak, że na szczęście przynajmniej w tym rejonie zwierzęta te nie są nadmiernie hodowane, co zmniejsza populację zwierząt cierpiących z powodu swojego wyglądu. Pers filiżankowy – cena ich niewielkich rozmiarów Ciała tych niewielkich miniaturek niestety muszą być w stanie udźwignąć naprawdę wiele. Kot pers filiżankowy płaci za to swoim słabym zdrowiem. Jak wybrać odpowiednie kocię? Szukaj odpowiedniej linii, która nie jest obciążona genetycznie chorobami przenoszonymi z powodu chowu wsobnego. Stawiaj tylko na sprawdzone hodowle i uważnie prześledź cały rodowód swojego potencjalnego kota. Jeśli zauważysz, że wielu przodków zwierzęcia umierało przedwcześnie, zrezygnuj z zakupu. Niestety, w takiej sytuacji może się okazać, że linia kota perskiego miniaturowego jest obciążona wadą letalną, która szybko odbierze życie twojemu ukochanemu pupilowi. Kot perski miniaturowy – charakter tych zwierząt Jaki jest charakter kota perskiego miniaturowego? Te kotki przez całe swoje życie pozostają maluszkami w dorosłym ciele, również w kwestii charakteru: są raczej niekłopotliwe;lubią się bawić, ale przy tym są spokojne i zrównoważone;cechuje je przyjacielska osobowość, która sprawia, że wiele osób chce mieć je bezustannie przy sobie;przywiązują się do opiekuna i raczej bez problemu zgrywają się ze wszystkimi domownikami. Nie zapominaj jednak, że to wciąż pełnoprawny kot, choć niewielkich rozmiarów. Czasem, jeśli nie będzie miał na to ochoty, może unikać twojego towarzystwa i trzymać dystans. Jednak zazwyczaj zwierzęta te krążą bezustannie wokół ludzi. Pielęgnacja długiej sierści u persa miniaturowego Kot perski miniaturowy ma miękką, długą sierść. W związku z tym musisz koniecznie regularnie go czesać. Dzięki temu zapobiegniesz tworzeniu się nieprzyjemnych dla kota kołtunów. Oprócz tego ograniczysz ilość jego włosów, które pozostawi w domu. Pamiętaj, aby nie kąpać swojego pupila. Rób to wówczas, gdy zaleci tak lekarz weterynarii lub jeśli malutkie zwierzę wydziela nieprzyjemny zapach. W innym przypadku lepiej tego unikać, aby nie usuwać naturalnej ochrony, jaką ma w sobie kocia sierść. Używaj do kąpania tylko profesjonalnych kosmetyków groomingowych. Kot perski miniaturowy – jakie może mieć kolory? Pozostajemy przy sierści chwilę dłużej. Warto zwrócić uwagę na to, jakie kolory mogą mieć te zwierzęta. Kot perski miniaturowy występuje w kilku wersjach kolorystycznych: złotej;srebrnej;bikolorowej. Te pierwsze umaszczenia zwykle mają najmniejsze z kotów, czyli tzw. teacup persian. Warto przy okazji wspomnieć, że niezminiaturyzowane persy mają np. wersję szynszylową, colorpoint czy szylkretową. W rasie występują geny odpowiedzialne za kolor rudy czy biały lub kremowy. Odmian kolorystycznych można znaleźć około 150, podobnie jak w przypadku kotów brytyjskich. Kot perski miniaturowy – przygotuj dom do przybycia tak małego kotka Mimo niewielkich rozmiarów miniaturki pozostają dość sprawne fizycznie. Oznacza to, że musisz zapewnić im możliwość wspinania się, jeśli będą miały na to ochotę. Musisz więc dostosować dom do rozmiarów kota perskiego miniaturowego: koniecznie przygotuj podesty, na które kociak będzie mógł się wspinać;stwórz lub kup wieżę, na której będzie mógł wygodnie spać;jeśli chcesz, na ścianach możesz wybudować kładki, po których zwierzę będzie mogło swobodnie chodzić, bez zrzucania przedmiotów;zabezpiecz też wszystkie zakamarki, kable czy miejsca, w których kot będzie mógł zostać porażony prądem. Zrób to, nim zwierzę trafi pod twój dach! Najmniejszy pers nie może być kotem wychodzącym! Kot perski miniaturowy jest naprawdę malutki. Wiąże się to z tym, że absolutnie nie powinien opuszczać domu samodzielnie, bez opieki człowieka. Dlatego nie może być kotem wychodzącym. Jeśli chcesz zapewnić mu odrobinę słońca, możesz nauczyć go chodzić na spacery, wykorzystując smycz i szelki. Postaraj się także stworzyć wolierę zewnętrzną. Taką funkcję może pełnić zarówno ogrodzony balkon, jak i inna ogrodzona przestrzeń. Najlepiej, aby latem zwierzę mogło swobodnie wędrować pomiędzy domem a swoim małym rajem. Dzięki czemu zadbasz o jego samopoczucie i sprawisz, że koci malec się nie przegrzeje. Co musisz kupić dla kota? Wyprawka kota perskiego miniaturowego Zależy ci na zapewnieniu zwierzęciu jak najlepszych warunków? Koniecznie kup najpierw wszystkie potrzebne przedmioty do tego, aby się nim odpowiednio zająć: kuwetę;żwirek;szczotkę lub grzebień;miski na wodę i pokarm. Jaką kuwetę kupić? Wybierz model, do którego twój niewielki kot perski będzie mógł bez problemu wejść. Pachnący żwirek pomoże ci w utrzymaniu czystości, a na dodatek pozwoli małemu persowi na realizację swoich potrzeb, takich jak zakopywanie odchodów. Koniecznie zainwestuj także w szczotkę lub grzebień, ponieważ w przypadku długowłosych ras nie da się uniknąć czesania. Wybierz także dwie miski – jedną na wodę i drugą na pokarm. Kot perski miniaturowy – jakie zabawki wybrać? Wybierając odpowiednie zabawki, postaw na jak najmniejsze. Co jeszcze? Właściwie musisz kupić wszystko to, co jest potrzebne każdemu innemu kotu. Szeleszczące piłeczki są uwielbiane przez najmłodsze zwierzaki. Nie może zabraknąć też pluszaków oraz wędki, z którą będziesz mógł doskonale bawić się ze swoim kotem. Unikaj jednak laserów. Te powinny być wykorzystywane tylko jako rozgrzewka przed docelową zabawą, ponieważ kot ma potrzebę faktycznego złapania poruszającego się przedmiotu. Kot perski miniaturowy – właściwa dieta to absolutna podstawa! Przygotowanie domu jest niezmiernie istotne, ale nie da się ukryć, że kluczowa dla zdrowia kota perskiego miniaturowego okaże się dopasowana do jego potrzeb karma. Choć te zwierzaki jedzą stosunkowo niewiele, to także wymagają wysokiej jakości pożywienia. Wybieraj produkty bezzbożowe, które opierają się przede wszystkim na wysokiej jakości mięsie i podrobach. Możesz także pomyśleć nad dietą BARF. W ten sposób twój kot perski będzie miał zapewnione wszystkie niezbędne mu składniki odżywcze. Kot perski miniaturowy to rasa pod wieloma względami wyjątkowa. Niestety, te kotki są nie tylko urocze, lecz również podatne na choroby i wady. Musisz o tym pamiętać, jeśli chcesz szukać takiego zwierzaka. Nie zapominaj również, że w Europie nie ma zbyt wiele takich miniaturek, więc na wydatki także musisz być gotowy.

^{Koty co do zasady starzeją się od 7 roku życia. W zależności od rasy, trybu życia i opieki siódmy rok życia może zwiastować albo nadchodzącą krótką emeryturę, albo początek trwającej ponad dekadę „złotej kociej jesieni”. Opinię kotów długowiecznych mają koty balijskie, syjamskie, brytyjskie, a także persy. Rasa}

© Happy monkey / Rozwój kocięcia można podzielić na 6 faz. Jak długo koty rosną i jak duże się stają? Zależy to z jednej strony od uwarunkowań genetycznych, z drugiej strony od czynników zewnętrznych, takich jak odżywianie. Wzrost kotów odbywa się w sześciu fazach. Jeśli je znamy, możemy zapewnić naszym kociakom doskonały start do zdrowego dorosłego życia i zapewnić im najlepsze możliwe wsparcie w okresie dorastania. Wzrost kotów w 6 fazach Po około 66 dniach ciężarne kotki rodzą swoje kocięta. W tej chwili te małe urocze stworzenia nie ważą nawet 100 gramów. Jednak w ciągu zaledwie kilku miesięcy szybko przeistoczą się w ciekawskie tygryski domowe. Rozwój kociąt można podzielić na różne fazy: Faza 1: Pierwszy tydzień życia Po urodzeniu, jeszcze ślepe i słabe kocięta bezwzględnie potrzebują mleka matki. Mleko matki, zwane również siarą, zawiera ważne składniki odżywcze i ochronne przeciwciała (białka ochronne). Te ostatnie są bardzo ważne dla zdrowia kociaków, ponieważ ich układ odpornościowy po urodzeniu jest jeszcze niedoświadczony i osłabiony. Ze względu na niekompletne jeszcze futro, kocięta potrzebują również ochronnego ciepła matki. Po około tygodniu małe kocięta otwierają oczy i tracą pępowinę przez odwodnienie. Aby zapewnić kociętom zdrowy start w życie, należy zwracać uwagę na ich dzienną wagę. Możesz wykorzystać tabele wagowe, aby sprawdzić, czy kocięta dobrze się rozwijają i w razie potrzeby dostosować ich dietę. Faza 2: Pojawiają się zęby mleczne W pierwszych tygodniach życia kocięta mają jeszcze niewiele siły. Dlatego większą część dnia spędzają, śpiąc. Pomiędzy trzecim a ósmym tygodniem życia wyrastają zazwyczaj pierwsze zęby mleczne. Całe uzębienie mleczne kotów zawiera 26 małych ząbków, które w przeciwieństwie do uzębienia dorosłego są wyraźnie mniejsze i bardziej spiczaste. © Marina / czterech tygodni po urodzeniu, kocięta zaczynają jeść pierwszy stały pokarm. Faza 3: Pierwszy pokarm stały Po czterech tygodniach kocięta przybierają już całkiem sporo na wadze. Wreszcie mogą biegać i bawić się z rodzeństwem. Zaczynają też przyjmować pokarm stały. Jest to właściwy moment, aby stopniowo oferować kotu miękką karmę dla kociąt. Zmiana pożywienia powinna być jednak dokonywana powoli. Dzieje się tak, ponieważ na początku przewód pokarmowy jest jeszcze przyzwyczajony do mleka matki i musi najpierw przystosować się do nowego pokarmu. W przeciwnym razie istnieje ryzyko wystąpienia biegunki, zaparć i bólów brzucha. Faza 4: Małe kotki stale rosną Kociaki mają już dwa miesiące i jedzą stały pokarm. Oczywiście nadal rosną, a zatem mają większe zapotrzebowanie na energię i składniki odżywcze niż ich dorośli krewni. Dlatego należy podawać im specjalną karmę dla kociąt, która jest dokładnie dostosowana do tego etapu życia. To, czy wolisz podawać swojemu kociakowi suchą czy mokrą karmę, zależy tylko od Ciebie. Teraz jest też odpowiedni moment na pierwszą wizytę u lekarza weterynarii, który może opowiedzieć Ci o ważnych szczepieniach i prawidłowej diecie dla kociąt. Między trzecim a szóstym miesiącem życia kociaka zmieniają się jego zęby. W tym czasie zęby mleczne zostają zastąpione przez 30 zębów stałych. Dla porównania: My, ludzie, mamy około 32 zębów, podczas gdy psy mają nawet 42 zęby stałe. Faza 5: Kociak staje się kotem Po siedmiu ekscytujących miesiącach życia kot staje się dorosły. Kotki są teraz w rui i mogą zajść w ciążę. Samce stają się dojrzałe płciowo około miesiąca później. Od tego momentu, po uzyskaniu wystarczającej ilości informacji i czasu do namysłu, można rozważyć kastrację lub sterylizację. Faza 6: Koniec wzrostu Koty ukończyły pierwszy rok życia i są teraz dużo spokojniejsze. W następnych latach nie zwiększają już swoich rozmiarów. Po około ośmiu kolejnych latach doświadczenia, sierść w okolicy pyszczka staje się nieco bielsza. Jest to zazwyczaj pierwsza oznaka starzenia się. Stopniowo może pojawić się zwiększone zmęczenie i niechęć do poruszania się. Jak duże i ciężkie mogą być koty? Nie ma ogólnej odpowiedzi na to pytanie. Wzrost kotów zależy od ich genów, jak również od wpływów zewnętrznych, takich jak na przykład odżywianie w okresie wzrostu. Wiele ras kotów różni się znacznie pod względem wielkości i budowy. W naszych regionach szczególnie popularny jest na przykład europejski krótkowłosy, który osiąga średnią długość 80–90 centymetrów. Natomiast dorosłe koty rasy Maine Coon (zwłaszcza samce) mogą dorastać nawet do 120 centymetrów długości. Waga zależy również od rasy i płci: Kocury perskie mogą ważyć nawet do ośmiu kilogramów. Kocice bengalskie są z kolei kotami lekkimi, ważącymi zazwyczaj od trzech do czterech kilogramów. Ile lat żyją koty? Zdrowe koty żyją średnio około 15 lat, niektóre osiągają nawet wiek do 19 lat. Jest to kwestia indywidualna i dziedziczna. Choroby, nadwaga, niedożywienie lub niedobory żywieniowe mogą negatywnie wpłynąć na długość życia kota. Wskazówka: W naszym artykule na temat wieku kotów dowiesz się, jak przeliczyć lata kota na lata ludzkie. Więcej artykułów na temat prawidłowego obchodzenia się z kociętami znajdziesz w sekcji poświęconej kociętom. Lek. wet. Franziska G. Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych. Najczęściej polecane

Ile kosztuje kot rasy brytyjskiej? Cena kota rasy brytyjskiej może się różnić w zależności od regionu, w którym się go kupuje. W niektórych przypadkach koty tej rasy kosztują od 1 000 do 2 000 zł, ale w innych przypadkach, zwłaszcza jeśli kupuje się je w hodowli, może to być kwota nawet do 5 000 zł. Młody kot perskiKoty perskie są rasą najszybciej udomowioną przez człowieka. Ich pierwsza hodowla datowana jest na wiek XV. Były one wówczas stałymi bywalcami dworów, pałaców, a ich posiadanie było uznawane za luksus. Zaczęto je więc rozmnażać i krzyżować. W wyniku tego otrzymywano osobniki o pożądanych cechach, takich jak piękne futro, głowa o idealnych rozmiarach, w końcu ingerowano w budowę całego też koty perskie współczesne znacznie różnią się od swoich przodków. Niezmienny pozostał tylko ich charakter. Każdy, kto kiedykolwiek obcował z kotem tej rasy, wie, że są one bardzo spokojne, wręcz ospałe (szczególnie te starsze). Mają bardzo spokojny temperament, dlatego idealnie nadają się do trzymania w domu czy w mieszkaniu. Brak im agresji czy uporu, nie męczą ich pieszczoty i perskie kiedyś i dzisiajPrzodkowie persa wyglądali bardzo podobnie do dzisiejszego zwykłego kota domowego. Jedyną cechą charakterystyczną ówczesnych persów było długie futro. Nie było ono jednak tak długie jak dzisiaj. Koty same potrafiły o nie zadbać, bez większej pomocy pers posiada okrągłą głowę i bardzo długie, puszyste futro. Koty tej rasy są dosyć duże, krępe i przysadziste, mogą sprawiać wrażenie ociężałych. Wbrew pozorom koty te wcale nie są grube, ich tułów jest raczej szczupły, a objętości dodaje im futerko. Ich nos powinien być mały i szeroki z charakterystycznym „stopem”, czyli zagłębieniem, a głowa dosyć duża. U niektórych persów nos jest zadarty, położony nawet między oczami. Czasami zdarza się, że w trakcie krzyżówek i hodowli rodzą się osobniki, które przez to mają utrudnione oddychanie!Uszy kotów tej rasy są dosyć małe, zawsze owłosione i położone w dużym odstępie od siebie. Ich cechą charakterystyczną jest pędzelek włosów wewnątrz ogon zazwyczaj jest krótki, ale za to bardzo to najbardziej niezmienna cecha tej rasy. U wszystkich odmian persów powinno być ono pełne i długie, z bardzo gęstym, ale delikatnym podszyciem. Podczas poruszania się futerko powinno pięknie falować i zawsze troszeczkę odstawać od reszty ciała. U kotów tej rasy najgęstsze futerko możemy zaobserwować w zimie, gdy najgrubsze włosy okrywowe stają się napuszone z powodu obfitości bardzo gęstego i jedwabistego w dotyku podszycia. W okresie zimowym także najbardziej wyrośnięte są puszyste włosy wokół szyi zwierzęcia (przypomina ono wtedy lwa), długie włosy na tylnych łapkach i na brzuchu. Futro w tym okresie wymaga szczególnie starannej pielęgnacji i co zwrócić uwagę przy czesaniu persów?Futro kotów rasy pers bardzo mocno kołtuni się i plącze pod pachami i w pachwinach, dlatego też tym miejscom należy poświęcić najwięcej uwagi. Futerko wyczesujemy specjalną szczotką (dostępną w sklepach zoologicznych), zarówno pod włos jak i w kierunku wzrostu włosa. Możemy zakupić również specjalny talk, albo puder dla niemowląt, którym posypujemy futro po wyczesaniu. Posypujemy tułów, ogon, szyję, łapki, brzuch, pachy oraz pachwiny, a nadmiar starannie strzepujemy. Tak przygotowanego kota wyczesujemy dalej.[tube] n2ABP.

e16rdm39ge.pages.dev/379

e16rdm39ge.pages.dev/41

e16rdm39ge.pages.dev/375

e16rdm39ge.pages.dev/80

e16rdm39ge.pages.dev/245

e16rdm39ge.pages.dev/109

e16rdm39ge.pages.dev/134

e16rdm39ge.pages.dev/42

e16rdm39ge.pages.dev/11

ile żyją koty perskie