test iv generacji hiv po 14 dniach
Dr n. med. Krzysztof Gierlotka Medycyna chorób zakaźnych , Bydgoszcz. 86 poziom zaufania. Wynik wysoce wiarygodny , ale nie 100%, wskazana kontrola najszybciej po 6 tygodniu i na zakończenie po 12 tygodniu. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Czym jest PrEP? Profilaktyka przedekspozycyjna zakażenia HIV (Pre-Exposure Prophylaxis – PrEP) polega na przyjmowaniu leków antyretrowirusowych (tenofowiru i emtrycytabiny) celem zmniejszenia ryzyka nabycia tego zakażenia. Leki te stosuje się na zlecenie lekarza u osób niezakażonych HIV, zanim dojdzie do ekspozycji na zakażenie (np. przed seksem lub iniekcją substancji) oraz przez
Prawdziwie globalne wyzwanie HIV w liczbach (2011)* 2,5 mln nowych zakażeń 1,7 mln zgonów na tle AIDS 2/3 zgonów w Afryce Subsaharyjskiej 34 mln osób żyjących z HIV na całym świecie *UNAIDS, WHO 2011 r Ludzki wirus niedoboru odporności (HIV), został zidentyfikowany po raz pierwszy w 1980 roku. Lentiwirus, który atakuje białe krwinki niezbędne do właściwego działania ludzkiego układu odpornościowego1, szybko stał się globalnym problemem. Wirus jest przenoszony przez płyny ustrojowe, najczęściej w wyniku kontaktów seksualnych odbywanych bez zabezpieczenia. Nieleczony prowadzi do zespołu nabytego niedoboru odporności (AIDS) i śmierci. Postępy medycyny doprowadziły do znacznej poprawy jakości życia i rokowania dla osób z HIV, chociaż nadal nie ma skutecznej szczepionki, ani leków. Dobre zarządzanie epidemią HIV oznacza wczesne wykrycie zakażenia i rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego (ART) oraz badania przesiewowe pozwalające wdrażać najbardziej odpowiedni sposób leczenia. Jednak zdobycze medycyny nie są dostępne w równym stopniu dla wszystkich ludzi na świecie. Dlatego organizacje zrzeszające specjalistów, takie jak WHO i CDC, skupiają się na zapewnieniu wszystkim ludziom dostępu do edukacji dotyczącej zakażeń HIV, badań przesiewowych i leczenia, w celu zmniejszenia liczby nowych zakażeń HIV oraz poprawy jakości życia osób z zakażeniem HIV na całym świecie. Strategiczny kierunek globalnej strategii WHO dla sektora służby zdrowia w odniesieniu do HIV/AIDS, lata 2011-2015:„Optymalizacja w zapobieganiu, diagnozowaniu i leczeniu zalażenia HIV” Rozwiązania bioMérieux: łatwodostępne rozwiązania o wysokiej jakości Wysoka jakość oznacza, że każdy test, platforma i usługa dedykowana HIV przyczynia się do poprawy wyników leczenia Dostępność dla pacjentów i populacji z grupy ryzyka w dowolnym miejscu na świecie Elastyczność jako dostosowanie do najróżniejszych wymagań diagnostycznych bioMérieux opracowała jeden z pierwszych testów przesiewowych w kierunku HIV, który był dostępny już w 1985 roku, niedługo po odkryciu wirusa. Jednak nasza firma nieustannie dąży do wprowadzania innowacji, dlatego mamy obecnie jedną z najszerszych ofert produktów do diagnozowania i monitorowania zakażeń HIV. Naszym celem jest oferowanie elastycznych testów i badań przesiewowych w kierunku HIV o wysokiej wartości medycznej, dostępnych dla wszystkich rodzajów placówek służby zdrowia. Wysoka jakość Każdy test, platforma i usługa dedykowana HIV musi charakteryzować się wysoką jakością i przyczyniać się do poprawy wyników leczenia pacjentów. W przypadku badań diagnostycznych oferujemy wyjątkowo czułe testy ELISA IV generacji (immunoenzymatyczne) oraz zaawansowane testy IV generacji. Testy te pozwalają jednocześnie oznaczyć przeciwciała skierowane przeciwko HIV oraz antygen HIV1 p24, umożliwiając skuteczne i wcześniejsze wykrycie zakażenia, niż testy w kierunku HIV oznaczające wyłącznie Nasze testy VIDAS® HIV DUO ULTRA i VIDAS® HIV DUO Quick wykrywają zakażenie HIV w okresie infekcji pierwotnej (w ciągu 1-3 tygodni), nawet przed wytworzeniem przeciwciał. Wczesna diagnoza oznacza możliwość szybszego wdrożenia odpowiedniego leczenia. Leczenie antyretrowirusowe (ART) utrzymuje poziom wiremii na niskim poziomie zmniejszając ryzyko przekazania wirusa3, 4 oraz ryzyko wystąpienia AIDS2. Kliknij, aby powiększyć VIDAS®HIV DUO: szybkie testy IV generacji Łatwe w użyciu testy HIV DUO VIDAS® oferują doskonałą czułość analityczną, niską granicę wykrywalności zakażenia HIV oraz wysoką czułość w stosunku do antygenu p24 Ag*. *SOURCES: Ly TD, et al. 2007 Jul;143(1):86-94. Epub 2007, Mar M, et al. J Clin Virol. 2011 Jan;50(1):57-60. doi: Dostępność i elastyczność Dostępność do diagnostyki, leczenia i monitorowania zakażenia HIV jest uważana za najważniejszą strategię walki w chorobą na całym świecie 3,4. bioMérieux opracowuje i oferuje rozwiązania, które są tanie, proste i elastyczne, i które mogą być wykorzystywane przez wszystkie laboratoria na całym świecie. Szybkie testy wykonywane przy łóżku pacjenta opracowane zostały w celu jak największej dostępności badań przesiewowych i zwiększenia liczby osób przebadanych na wczesnym etapie zakażenia. Jest to szczególnie istotne w niektórych krajach oraz w populacjach zmarginalizowanych lub populacjach wysokiego ryzyka. Niedrogie i łatwe w użyciu testy VIKIA® HIV 1/2 pozwalają uzyskać wiarygodne, czułe (krew pełna: 99,86%) i specyficzne (krew pełna: 99,95%) wyniki w czasie 30 minut. Test III generacji o wysokiej jakości diagnostycznej może być stosowany w każdym miejscu. Nie jest potrzebny dostęp do wody, ani energii elektrycznej, a testy, dostarczane w szczelnie zamkniętych opakowaniach jednostkowych, są stabilne od temperaturze od 4°C do 30°C. Testy VIKIA® HIV1/2 zostały zatwierdzone przez WHO. Procedura Suchej Kropli Krwi (Dry Blood Spot, DBS) zwiększają dostępność badań: Procedura Suchej Kropli Krwi (Dry Blood Spot, DBS) to prosty, ekonomiczny sposób pobierania i transportu próbek kilku kropli krwi pełnej zaabsorbowanej przez bibułę filtracyjną. Próbki mogą być pobierane poza laboratorium, nawet w odległych miejscach i w każdym klimacie, a następnie przekazane w celu wykonania oznaczeń. Doświadczenie i zaangażowanie bioMérieux: partner w walce z HIV „Jestem głęboko przekonany, że rozwiązanie globalnych potrzeb służby zdrowia, a zwłaszcza tych, które dotyczą AIDS, można znaleźć stosując podejście interdyscyplinarne z udziałem naukowców i partnerstwa publiczno-prywatnego, łącząc dostępne technologie i biorąc pod uwagę względy humanitarne.” -Alain Mérieux, załozyciel bioMérieux Walka z HIV/AIDS wymaga wspólnego zaangażowania na poziomie społeczeństw, krajów i całego świata. Podejście to jest bardzo bliskie bioMérieux, która angażuje się w te działania poprzez badania, rozwój, edukację i politykę odpowiedzialności społecznej. Nasze wieloletnie doświadczenie wyniesione z pierwszej linii walki z epidemią HIV/AIDS oraz doświadczenie w dziedzinie mikrobiologii pozwalają nam zaspokajać potrzeby tych, którzy zapewniają podstawową opiekę zdrowotną, jak również instytucji służby zdrowia i organizacji pozarządowych zajmujących się tym problemem. Dlatego tworzymy globalną ofertę, która uwzględnia wiele aspektów optymalnej profilaktyki i opieki nad pacjentem. Staramy się, by oferta ta była elastyczna, ponieważ uważamy, że każdy ma prawo do edukacji z zakresu HIV, diagnostyki i wysokiej jakości opieki medycznej. Jesteśmy również świadomi, że HIV/AIDS jest nierozerwalnie związana z innymi chorobami, które dotyczą pacjentów z niedoborem odporności. Dlatego oferujemy też inne linie produktów, między innymi, dedykowanych różnego rodzaju zakażeniom wirusowym / bakteryjnym / grzybiczym, wirusowemu zapaleniu wątroby, gruźlicy i malarii. W codziennej walce z HIV/AIDS bioMérieux stara się być długofalowym partnerem oferującym wysokiej jakości rozwiązania diagnostyczne i badania przesiewowe wspierające doskonałą opiekę nad pacjentem na całym świecie. Cunningham, A.; Donaghy, H.; Harman, A.; Kim, M.; Turville, S. (2010). "Manipulation of dendritic cell function by viruses". Current opinion in microbiology 13 (4): 524–529. doi: PMID 20598938. Moyer, VA. Annals of Internal Medicine Clinical Guidelines: Screening for HIV: Preventive Services Task Force Recommendation Statement. April 30, 2013. CDC. Proven Prevention Methods. June 2012. WHO Global health sector strategy on HIV/AIDS, 2011-2015.Test na HIV a ryzykowny kontakt – odpowiada Aleksander Ropielewski Test na obecność wirusa HIV po 12 dniach od ryzykownego stosunku – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka Diagnostyka zakażeń HIV Pojęcie „diagnostyka zakażeń HIV” jest bardzo szerokie i obejmuje rozpoznanie zakażenia, monitorowanie naturalnego przebiegu zakażenia, ocenę skutecznościi bezpieczeństwa leczenia przeciwretrowirusowego. Pierwsze przypadki zachorowań na AIDS opisano ponad ćwierć wieku temu. Na przestrzeni minionych 25 lat dokonał się ogromny postęp wiedzy na temat zakażenia HIV, który umożliwił opracowanie, a następnie stałe doskonalenie różnorodnych metod diagnostycznych. Poznanie przebiegu zakażenia HIV zarówno u osób nieleczonych, jak i leczonych przeciwretrowirusowo dało podstawy do stworzenia zasad postępowania diagnostycznego i interpretacji uzyskanych wyników. Obecnie dostępnych jest wiele testów,które pozwalają na wykrycie obecności przeciwciał anty-HIV-1, przeciwciał anty-HIV-2, białka wirusowego (p24), materiału genetycznego wirusa (genomowego RNA i prowirusowego cDNA), analizę sekwencji genomu i stwierdzenie obecności mutacji związanych z lekoopornością. Możliwa jest również ocena cech osobniczychzakażonego, w tym stanu układu odpornościowego przez ilościowe oznaczenie limfocytów T CD4+, T CD8+, określenie obecności genów kodujących receptory CXCR4, CCR5, które są wykorzystywane przez HIV-1 przy wnikaniu do komórekgospodarza, obecności genów związanych z reakcją organizmu na podanie określonych leków przeciwretrowirusowych. Rozpoznawanie zakażenia Standardem w rozpoznaniu zakażenia HIV jest stwierdzenie obecności przeciwciał anty-HIV. Zasada ta została stworzona w późnych latach 80. ubiegłego stulecia przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) oraz Association of State and Territorial Public Health Laboratory (obecnie APHL) w USA, a następnie przyjęta w innych krajach. Postępowanie polegające na wykryciu przeciwciał anty-HIV w testach przesiewowych i potwierdzenie ich obecności przez najczęściej używany Western blot lub bardzo rzadko stosowaną metodę pośredniej immunofluorescencji (IFA) obowiązuje do dzisiaj w niemal niezmienionej formie. Pierwszy test immunoenzymatyczny(EIA) wykrywający przeciwciała anty-HIV-1 został zatwierdzony w 1985 r. przez Federal Drug Administration (FDA) w USA. Był to test I generacji, w którym wykorzystano antygeny HIV-1 uzyskane z lizatu wirusa. Swoistość testu była stosunkowo niska(duża częstość wyników fałszywie dodatnich), a wykrycie przeciwciał było możliwe po upływie około 6 tygodni od zakażenia. Od tego czasu testy ulegały zmianom i doskonaleniu, pojawiały się kolejne ich wersje (tzw. generacje) charakteryzujące się coraz lepszymi parametrami czułości i swoistości zarówno analitycznej, jak i diagnostycznej. Głównym celem wprowadzanych zmian było uzyskanie możliwie wczesnego wykrycia zakażenia oraz eliminacja wyników fałszywie dodatnich i fałszywie ujemnych. Diagnostyka HIV w Polsce - szczegóły postępowania Szczegółowe zasady prowadzenia diagnostyki zakażenia HIV w Polsce zostały opracowane przez grupę specjalistów powołanych przez Krajowe Centrum ds. AIDS. Ustalono, że badania w kierunku zakażenia HIV mogą zostać wykonane wyłącznie na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza/konsultanta, po uzyskaniu świadomej zgody pacjenta. Laboratoryjna diagnostyka zakażenia HIV jest przeprowadzana w dwóch próbkach surowicy/osocza (próba 1, próba 2), uzyskanych z jednego pobrania krwi u pacjenta. Jako pierwsze są wykonywane przesiewowe testy immunoenzymatyczne. Dodatnie wyniki testów przesiewowych są weryfikowane przez wykonanie testu osoczu/surowicy (próba 1) wykonywany jest przesiewowy test immunoenzymatyczny. Ujemny wynik przesiewowego testu EIA nie wymaga weryfikacji laboratoryjnej i jest przekazywany lekarzowi/konsultantowi, który skierował pacjenta na badania. W uzasadnionych przypadkach (np. badanie wykonane w czasie „okienka serologicznego”) lekarz powinien rozważyć wykonanie dodatkowych testów ( RNA, HIV DNA) i powtórzyć przesiewowe testy serologiczne po upływie co najmniej 2 tygodni. Dodatni wynik przesiewowego testu EIA uzyskany w próbie 1 wymaga powtórzenia badania metodą EIA w próbie 2. Jeśli wynik uzyskany w drugim badaniu przesiewowym jest ujemny, należy ponownie pobrać krew do badań i powtórzyć diagnostykę. W przypadku powtórnego uzyskania wyniku dodatniego w teście przesiewowym konieczne jest wykonanie testu potwierdzenia. Stwierdzenie dodatnich wyników w trzech wykonanych oznaczeniach (w dwóch badaniach przesiewowych oraz w teście potwierdzenia) świadczy o obecności przeciwciał anty-HIV. Jeśli w dwóch testach przesiewowych uzyskano wyniki dodatnie, a w teście potwierdzenia wynik nierozstrzygnięty (wątpliwy) lub ujemny – wynik postępowania diagnostycznego pozostaje nierozstrzygnięty. Wszelkie rozbieżności między wynikami przeprowadzonych badań muszą być interpretowane ze szczególną ostrożnością. W takim przypadku lekarz powinien rozważyć wykonanie dodatkowych badań wirusologicznych (np. HIV RNA, HIV DNA) oraz powtórzyć diagnostykę serologiczną (rozpoczynając od testu przesiewowego) po upływie co najmniej 2 tygodni. Zobacz też: Kto jest odporny na zakażenie wirusem HIV Test EIA Jeżeli w badaniu przesiewowym wykonanym testem EIA czwartej generacji(możliwość wykrycia anty-HIV i/lub HIV Ag) uzyskano wynik dodatni, natomiast w teście potwierdzenia wynik ujemny, nie można wykluczyć, iż badanie zostało przeprowadzone w czasie trwania „okienka serologicznego”. Natychmiastowe wykonanie badań wirusologicznych stwarza w tym przypadku szansę rozpoznania zakażenia pierwotnego (przed serokonwersją). Testy serologiczne powinny zostać powtórzone po upływie co najmniej 2 tygodni. Zasady obowiązujące przy rozpoznaniu zakażenia HIV w Europie zostały zawarte w „2008 European Guidelines on HIV Testing”. Zgodnie z nimi, ostatecznejinterpretacji wyników dokonuje lekarz lub konsultant, który zlecił badania i jest odpowiedzialny za doprowadzenie diagnostyki do ostatecznego rezultatu. Osoba ta musi być zaznajomiona z terminologią laboratoryjną (czułość, swoistość, dodatnia i ujemnawartość prognostyczna testów), znać obowiązujący algorytm testowania,rodzaj użytych testów przesiewowych (III czy IV generacji) i zakażenia HIV wymaga dokonania wnikliwej analizy wyników wszystkich zleconych badań (przesiewowych, potwierdzenia, w tym także molekularnych, np. HIV RNA) oraz informacji uzyskanych w czasie szczegółowego wywiadu przeprowadzonego w trakcie konsultacji przed testem. W związku z ustaleniem, że diagnostyka zakażenia HIV w Polsce jest prowadzona w próbach surowicy/osocza uzyskanych z jednego pobrania krwi od pacjenta, w przypadku otrzymania dodatnich wyników testów diagnostycznych lekarz/konsultant ma obowiązek zlecenia ponownego pobrania krwi i wykonania testu przesiewowego (EIA) przed ostatecznym rozpoznaniem zakażenia HIV. Ma to na celu potwierdzenie właściwej identyfikacji pacjenta oraz wyeliminowanie ewentualnych błędów technicznych, które mogły powstać w czasie pobrania krwi lub wykonywania badań. Kontakt pacjent-lekarz i wydawanie wyników testu Pacjent może otrzymać ostateczny wynik diagnostyki: ujemny wynik testu przesiewowego z ewentualnym zaleceniem powtórzenia badania lub dodatni wynik testu potwierdzenia ze wskazaniem najbliższej placówki zajmującej się leczeniem osób z HIV i chorych na AIDS. Schemat diagnostyczny przyjęty w Polsce jest stosunkowo prosty, bowiem ogranicza się do wykorzystania dwóch różnych testów wykonanych w próbach uzyskanych z jednego pobrania krwi u pacjenta. Zaletą prostego algorytmu jest stosunkowo tania i szybka diagnostyka, natomiast jego wadą jest możliwość powstawania błędów wynikających np. ze złej identyfikacji pacjenta czy pomylenia prób – szczególnie w sytuacji, kiedy nie jest przestrzegany obowiązek ponownego pobrania krwi i powtórzenia badań przesiewowych przed postawieniem ostatecznej diagnozy. Warto także zwrócić uwagę na sposób dokumentowania diagnostyki. Lekarz/konsultant powinien dysponować wynikami wszystkich przeprowadzonych badań,tymczasem często otrzymuje on jedynie wynik testu potwierdzenia. Laboratoria wykonujące testy przesiewowe nie przekazują rezultatów badań lekarzowi. Prawdopodobnie ma to związek z mylną interpretacją zasady, że nie można wydawać pacjentowi dodatnich wyników testów przesiewowych. Zobacz też: Toksoplazmoza i HIV - Choroby odzwięrzece Zalecenia opisujące postępowanie diagnostyczne w Polsce nie są w tym względzie wystarczająco szczegółowe i wymagają aktualizacji. Lekarz, który dokonuje ostatecznej interpretacji wyników lub podejmuje decyzję o ewentualnym powtórzeniu czy uzupełnieniu diagnostyki, musi znać rodzaj użytego testu przesiewowego (III czy IV generacji),wartości odczytów dla prób badanych i punktu odcięcia oraz oczywiście wynik testu potwierdzenia. Poważnym błędem jest także zlecanie wykonania testu potwierdzenia z pominięciem testów przesiewowych. Diagnostykę w kierunku zakażenia HIV zawsze rozpoczyna się od wykonania testów przesiewowych (niezależnie czy prowadzona jest po raz pierwszy czy też powtarzana), a test potwierdzenia nie może być zlecany jako pierwszy i jedyny. W wielu krajach stosowane są inne, często bardziej złożone algorytmy diagnostyczne,w których wykorzystywane są trzy różne testy, a test potwierdzenia wykonywany jest z nowego pobrania krwi od pacjenta. Postępowanie takie jest bardziej skomplikowane i może wydłużać czas trwania diagnostyki, jednocześnie jednak ułatwia wykrycie i eliminację ewentualnych błędów. Zalecenia diagnostyczne obowiązujące w Polsce zostały opracowane w 2002 r., dlatego wydaje się, że istnieje potrzeba dokonania oceny skuteczności dotychczasowego schematu testowania i podjęcia prac nad jego aktualizacją. Jest to fragment książki „Diagnostyka, profilaktyka i terapia zakażeń HIV/AIDS – współczesne możliwości i problemy", pod red. Andrzeja Gładysza, Brygidy Knysz (Wydawnictwo Continuo, 2009). Publikacja za zgodą wydawcy. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Ostre zespoły wieńcowe. Klasyfikacja ostrych zespołów wieńcowych (OZW) → rozdz. 2.5. 1. OZW bez uniesienia odcinka ST (UA/NSTEMI): zespół kliniczny spowodowany przez świeże lub narastające ograniczenie przepływu krwi przez tętnicę wieńcową ( niestabilna dławica piersiowa – UA), doprowadzające u części chorych do martwicy